بازهم عهد شکنی
پس از جنگ جهانی دوم به علت خسارت های مالی، جانی و فرهنگی بسیاری که پدید آمده بود، پیروز شدگان در جنگ تصمیم به ایجاد سازمانی جهانی جهت همگرایی بین المللی نمودند، این سازمان که به جای جامعه ملل ایجاد شد به نام سازمان ملل متحد نام گذاری گردید.
سازمان ملل متحد هم اکنون بزرگترین سازمانی است که تقریبا تمامی ملل مستقل در آن نمایندگانی رسمی جهت همفکری و مدیریت بین المللی مسائل دارند، مقر اصلی این سازمان هم اکنون در آمریکا می باشد، هرچند که دفاتر منطقه ای سازمان در جای جای جهان به چشم میخورد.
ایالات متحده آمریکا مطابق با یک سند رسمی و معاهده بین المللی تضمین نمود که به تمامی نمایندگان کشورها مجوزهای لازم را جهت حضور در خاک این کشور برای شرکت در کنفرانس های بین المللی سازمان ملل یا استقرار در دفاتر نمایندگی خود در سازمان را اعطا نماید.
متاسفانه از همان سال های آغازین تشکیل این سازمان تا به امروز شاهد عهد شکنی های بسیاری در خصوص عدم ارائه جواز های لازم جهت حضور نمایندگان برخی کشورها در سازمان ملل به انحای مختلف بوده ایم. که آخرین آن عدم موافقت پارلمان و سنای آمریکا با حضور جناب آقای ابوطالبی نماینده ایران در این کشور به عنوان نماینده کشور مستقل ایران می باشد.
جناب آقای ابوطالبی در اوایل انقلاب به عنوان مترجم جریان تسخیر لانه جاسوسی با انقلابیون همکاری داشته است. انقلابیون و دانشجویانی که به عنوان جریان اصلی انقلاب موجب کوتاه شدن دست آمریکا از چرخه مدیریت این کشور شده اند. حال ایالات متحده شاهد حضور همان جوانان سابق به عنوان دیپلمات های کنونی در خاک کشور خود است و البته این امر موجب موضع گیری های غیر قانونی و حقوقی از جانب آنها گردیده است.
واضح است که مطابق با قوانین بین المللی و منشور ملل متحد هر ملت آزاده و مستقلی می تواند در این سازمان عضو و نماینده معرفی نماید و مطابق حقوق دیپلماتیک آمریکا موظف به ارائه ویزا و تدابیر امنیتی جهت از حفاظت از آنها است، لذا عدم ارائه مجوزات لازم و کار شکنی در این خصوص به علت سابقه تاریخی بدون شک نقض آشکار حقوق بینالمللی محسوب و نشان دهنده زیاده خواهی و آزادی ستیزی ایالات متحده می باشد که البته این تدابیر ایالات متحده غیر قابل پیش بینی نبوده و برای ملت های مستقل امری طبیعی است، که بی تردید دولت و حاکمیت ایران همچون پیش با حفظ اصول خود راهکاری برای آن خواهد اندیشید. ان شاء الله
مگه اون موقع که مثل انسان های اولیه از در و دیوار سفارت یه کشور پریدند بالا مطابق با قوانین و موازین بین المللی بود؟