ارزیابی کارکنان و مدیران، یکی از روش های معمول در سازمانها و صنایع برای شناخت توانایی های مدیران و کارکنان به حساب می آید. گر چه مدیریت اصولا از توانایی کارکنان خود مطلع است و بر همین اساس آنها را به مسئولیتهای مختلف بکار میگمارد، لکن جهت تسهیل در کار و مرتفع نمودن معضلات شغلی ،لازم است ارزیابی های کلان وهمه جانبه ای از متصدیان صورت پذیرد. در مبحث ارزیابی کارکنان روش های علمی و متداولی وجود دارد که هر کدام نتایج خود را در بر داشته و فواید خود را جستجوی میکند.
یکی از روش های ارزیابی غیر معمول و غیر مرسوم در سازمانها و البته ساده وبسیار مفید ارزیابی کلان است.
این روش که در شرکتهای دره سیلیکون رواج دارد بسیار مشابه انتخابات است و با نمره دهی به مدیران و یاکارکنان ارزیابی صورت میگرد. در این روش لیست افراد که همان مدیران و یا کارکنان یک واحد بوده مشخص است وبا عنایت به تمام توانایی های افراد شامل سابقه، تعامل، دانش، تسلط بر امور، آشنا به وظایف، اخلاق، مهارت و آشنایی و تسلط به فنآوری های جدید و … به ترتیب الویت برتری از یک تا آخرین ردیف نمره داده می شود و بدینسان بعد از جمع کردن نمرات و متوسط گیری ، مدیر ارشد و میانی جایگاه خود و دیگر همکاران را ملاحظه کرده و نسبت به اصلاح سازمان و یاخود اقدام میکند. این روش در عین سادگی بسیار راهگشاست . دراین روش که بصورت ارائه لیست و بدون درج ارزیابی کنده انجام گرفته، مدیران از منظر مدیران و کارکنان هر قسمت از نگاه کارکنان همان قسمت مورد ارزیابی قرار گرفته و در واقع توانایی ومحبوبیتشان از منظر همکاران به ترتیب مشخص میشود .
یادمان باشد برای رشد شخصی و سازمانی، ارزیابی امری تکلیفی است که برای ارتقاء شخص و کارکنان سازمان بشدت توصیه شده است.
عبدالکریم نعناکار