مشکل و راهکار!

مشکلات بخشی اززندگی جاری محسوب می شوند و این بخش را نیز در امور مربوط به شرکتها و صنایع می توان هر روزه شاهد باشیم.آمادگی برای برطرف کردن مشکلات روز بعد، نیاز به تجربه ، دانش و مدیریت دارد . یکی از راهکارهای حل مشکلات توسط مدیران ادغام مشکلات با هم جهت مرتفع کردن آنها و ایجاد راهکاری ثمر بخش برای بهبودی شرکت می باشد . برای این منظور مثالهای زیادی میتوان زد . البته بسیاری از مدیران نیز آگاهانه از این روش استفاده می کنند. گاهی در روند و بهبود کار نیازهایی وجود دارد و همزمان با این نیاز نیز چند مشکل جاری امکان خدشه در کارها را افزایش می دهد برای بهره مندی از این روش کافی است مشکلات را مرور و یا در بک ورق کاغذ کنار هم نوشته تا با تدبیر، ترکیبی از آنها را برای رفع یک نیاز ایجاد نماییم. در اینجا به نمونه ای واقعی در یکی از شرکتها می پردازم.
مشکلات:
1- در یکی از شعب شرکت درشهرستانها نیاز شدیدی برای خودروی کامیونت(۱) برای برنده شدن در یک مناقصه حمل بار وجود داشت.
2- تعدادی از رانندگان کامیون(۲) بدلیل نبود کامیون کافی در شرکت در معرض اخراج قرار گرفته بودند.
3- تعدادی کامیونت در شرکت وجود داشت که رانندگان پایه یک حاضر به رانندگی با آنها نبودند و سرمایه ای بلااستفاده به حساب می آمدند.
راهکار : برگزاری جلسه ای توسط مدیر عامل با رانندگان باعث شد آنها را متقاعد سازد تا برای مدتی بجای کامیون با کامیونت رانندگی کنند .
نتیجه: از این خودروهای بلااستفاده، بهره برداری گردید و ضمناً شرکت در مناقصه شهر مورد درخواست نیز برنده شد. ترکیب این سه مشکل راهکاری ایجاد کرد که همه ذی نفعان را راضی نماید
یادمان باشد به هنگام وجود مشکلات متعدد می تواند در بعضی از موارد با ترکیب آنها راهکاری جدید و مفید ایجاد نمود.
(۱) دارندگان گواهینامه پایه یک و دو میتوانند با آن رانندگی کنند.
(۲) فقط رانندگان گواهینامه پایه یک میتوانند با آن رانندگی کنند.

عبدالکریم نعناکار

آیا این وظیفه من است؟این سئوالی است که هر مدیری باید از خود بپرسد. اینکه مدیران بتوانند به این سئوال پاسخ درست بدهند و در صورت اشتباه با شجاعت اعتراف کنند، نه تنها از جایگاهشان نمی کاهد بلکه بر اعتبارشان نیز می افزاید . بر خلاف بسیاری از تصورات، باید باور داشت، زمانیکه مدیران در کار تخصصی کارکنان خود دخالت می کنند و به جای آنها تصمیم میگیرند، احتمال شروع یک اشتباه، در یک پروژه کاری را بوجود می آورند. اگر کارکنان مجبور به اجرایی کردن تصمیم غیر تخصصی مدیر شوند ، باید احتمال بروز خطا و یا ایراد را در میانه و یا در پایان پروژه داد ، و اگر با دلایل حرفه ای و یا تخصصی با تصمیم مدیر مخالفت شود و بدین طریق پروژه را به چالش بکشانند در آن صورت همین کارکنان متخصص ، مخالفین طرح محسوب میشوند و در آخر اگر بدلیل تعصبات مثبت حوزه تخصصی مخالفتشان جدی تر شود احتمال عزل و یا جابجایی کارکنان متخصص دور ازانتظار نخواهد بود .نکته عجیب در تصمیمات مدیران آنجا خود نمایی میکند که پروژه با مشکلی مواجه گردد در اینصورت بیش از آنکه مدیر در تصمیم خود بازنگری کند و خودرا بازخواست نماید، در صدد است مقصری را پیدا کند تا علت را بر گرده او گذاشته و با تنبیه و یا برخورد مدیریتی، به تصور خود رسالت جایگاهیش را انجام دهد. مدیران باید بدانند اغلب قریب به اتفاق کارکنان افراد مورد اعتماد و با انگیزه ای هستند که بقای شرکتشان را دوام اشتغالشان و ارتقاء شرکتشان را افتخار خودشان می دانند . مدیریت به معنای دخالت در وظایف کارکنان متخصص و تصمیم گیری بجای آنها نیست. اگر تصمیمات در حوزه تعریف شده خودانجام گیرد آنگاه هر گونه خللی در پیشرفت کار قابل بررسی است. یادمان باشد اصولا کارکنان مایل نیستند در تکالیفشان کوتاهی کنند و همینکه بدلیل صحت انجام ماموریت مورد سئوال قرار نگیرند برایشان بهترین انگیزه کاری محسوب می شود.

عبدالکریم نعناکار

سبدکالا

علی رغم همه ملاحظات مدیریتی، عرضه کالا و یا خدمات و رساندن آن به مشتریان نهایی توسط بنک داران، دلیل بقا و دوام یک صنعت تولیدی و یا خدماتی است . گاهی مصرف کننده نهایی یک محصول و یا خدمات، مجموعه ای خاص است که متقاضی کامل تولید ، خدمت و یا محصول به حساب می آید لکن در اینگونه موارد موفقیت بهیج وجه با شاخص های سنجش معمولی برای آن مجموعه قابل اندازه گیری نیست بلکه زمانی قابل سنجه است که ارتباط عرضه با متقاصی انحصاری بهر دلیلی قطع شود، حال باید دید آیا آن مجموعه قدرت ادامه بقارا دارد یا خیر؟ بنابر این اصولا شرکت های موفق به هیچ وجه خود را تک مشتری نکرده و روش های تجاریشان را با مشتریان مدیریت می کنند . در حقیقت همه شرکتهای موفق با یک روش مشابه عمل می کنند .روشی که آنها را مجاب می کند تمام تخم مرغ هایشان را در یک سبد قرار ندهند تا در لحظات بحرانی، لطمه اقتصادی وارده ویران کننده نباشد . برای مثال در صنعت حمل و نقل هوایی مشتریان را به سه دسته کلی فروش برنامه ای، چارتری و بازرگانی تقسیم می کنند و ترکیب این سه روش فروش عامل دوام بازار این مجموعه های خدماتی به حساب می آید. در برهه ای از زمان گرایش به یک روش از سه روش نامبرده ممکن است مفید باشد اما نگرش های بلند مدت، مدیران موفق را اقناع می کند که به یک روش روی نیآورند و ترکیب سه روش فروش را بهترین گزینه توزیع خدمات خود بدانند . یادمان باشد برای بقای صنعت و یا خدمات، توزیع محصول از درجه بالایی بر خوردار است و در توزیع باید سبدهای مختلف را حفظ کرد تا بحرانها و انصراف ها تهدیدی برای شرکتها محسوب نشود.

عبدالکریم نعناکار