حذف ایران‏کد غیر اصولی، غیر منطقی و غیر قانونی است.

زمان مطالعه: 5 دقیقه

چندی پیش از طریق خبرگزاری‏ها اعلام شد که ایران‏کد از چرخه عملیات لجستیکی و زنجیره تامین کالا و خدمات کشور حذف می‏گردد، با انتشار این خبر سوال بسیار مهمی در اذهان فعالان عرصه اقتصاد و خدمات ایجاد گردید، که چرا و چگونه و با چه دیدی این تصمیم گرفته شده است؟ و آیا اصولا چنین تصمیمی صحیح است؟

یکی از مسائل مهم در عرصه حقوق تجارت و تجارت بین المللی و همچنین تجارت الکترونیکی شناسایی اصالت کالا است، شناسایی کالا و یا خدمت ارائه شده در یک زنجیره در سطح کشور، یا یک منطقه باعث خواهد شد تا اعتبار سنجی صورت پذیرفته جهت اصیل بودن کالا با بهترین شیوه انجام پذیرد.

کد گذاری کالا و یا خدمات ارائه شده موجب حفظ حقوق مصرف کنندگان خواهد شد و همچنین باعث ایجاد شبکه هایی منسجم و به هم پیوسته برای ردیابی اطلاعات گوناگون می‏شود، همانگونه که اطلاعات سجلی اشخاص حقیقی موجب می‏شود تا اطلاعات گوناگون آنان از سیستم های مختلف اطلاعاتی استخراج گردد، وجود شماره ملی برای کالاها و خدمات باعث خواهد شد تا اطلاعات دقیقی از نحوه ایجاد، عرضه و پشتیبانی در اختیار تصمیم گیرندگان کلان کشوری قرار گیرد. از همین رو و با عنایت به شناخت دقیق وجود چنین سیستمی ایران‏کد در سال ۱۳۷۴ متولد شد.

عبارت “ایران‌کد” ، نام نظام طبقه بندی و کد گذاری کالا و خدمات ایران است که با استناد به بند “هـ” تصویب نامه کمیسیون موضوع اصل ۱۳۸ قانون اساسی به شماره “۲۰۶۳۸۶/ت۴۱۲۳۱ک” و بر اساس تعریف موضوع بند (۱) تصویب نامه کمیسیون فوق به شماره “۱۱۶۲۲۵/ت۳۵۸۱۸هـ” مورخ ۱۸/۹/۱۳۸۵ و بند “الف” ماده (۱) تصویب نامه کمیسیون مذکور به شماره “۱۸۵۹۶/ت۳۷۱۷۹ک” مورخ ۱۱/۲/۱۳۸۶ تعیین و به کار برده شده است. وظیفه پیاده سازی این نظام طبق اساسنامه با مرکز ملی شماره گذاری کالا و خدمات ایران می باشد.

ایران‏کد در واقع یک نظام اطلاعاتی است که با سه هدف عمده تشکیل شده است، نخست شناسایی، طبقه بندی و شماره گذاری کالاها و خدمات، دوم ایجاد بستر و زیرساخت اطلاعاتی برای شرکت‏ها و محصولات در سطح ملی و سوم ایجاد و توسعه زبان مشترک در سطح زنجیره تأمین ملی کالا و خدمات برای ایجاد شبکه ای یکپارچه برای شناسایی اصالت کالا و یا خدمات ارائه شده به مشتریان و یا خدمات گیرندگان.irancode nanakar

از اینرو برای ایجاد شبکه ای یکپارچه که وظیفه وصل کردن شبکه های مختلف اطلاعاتی و ایجاد منبعی موثق برای اطلاعات پایه کالاها و خدمات را به عهده بگیرد بیش از ۱۲ سند در هیات وزیران از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۹۰ به تصویب رسید.

این اسناد با مصوبه ستاد پشتیبانی برنامه تنظیم بازار در تاریخ ۲۸/۲/۷۴ شروع و سپس با مصوبه تامین اعتبار در تاریخ ۲۴/۸/۷۴ ادامه پیدا نمود، سپس مصوبه ایجاد و توسعه نظام ملی طبقه بندی و خدمات شناسه کالا (ایران‏کد) و الزام همکاری فی ما بین سازمانها در تاریخ ۱۸/۹/۸۵ به تصویب رسید، پس از ایجاد نظام ملی ایران‏کد، آئین نامه اجرائی آن در تاریخ ۱۱/۲/۸۶ ابلاغ شد و بعد از آن نوبت به آئین نامه نظام توزیع کالاها و خدمات و صدور مجوزها رسید که این سند هم در تاریخ ۹/۱۱/۸۷ مورد تصویب دولت قرار گرفت.

بعد از تصویب این ۵ سند مهم، ۶ سند مهم دیگر نیز مورد تصویب هیات دولت قرار گرفت که در برخی از این اسناد لزوم استفاده از کد ملی کالاها و خدمات مورد تاکید قرار گرفت که از جمله آن مصوبه مورخ ۲/۴/۸۸ بود که دستگاه های دولتی را ملزم نموده بود برای خریدهای بزرگ و متوسط خود از کالا یا خدماتی استفاده نمایند که به موجب قانون، ایران‏کد دریافت نموده بودند. همچنین بعداً در مصوبه مورخ ۲۵/۸/۸۹  اعلام شد که کلیه کالاهای وارداتی ملزم به دریافت ایران‏کد می‏باشند.

در واقع با این اسناد و مصوبات دولتی بستر و زیرساختی ایجاد شد تا بازار به نحو مطلوب تری رصد و جلوی قاچاق کالاها گرفته و حداقل دولت به عنوان بزرگترین مصرف کننده کالا و خدمات به عنوان یک شخصیت حقوقی در حوزه انتخاب با دقت بیشتری عمل نماید.

در هر حال نتیجه تصویب این ۱۲ سند دولتی ابلاغ بیش از ۱۰  سند دیگر است و همچنین قوانین خاصی هم در مجلس شورای اسلامی در این باره به تصویب و تایید شورای محترم نگهبان رسید که از جمله می توان به برنامه چهارم توسعه، قانون برنامه توسعه تجارت الکترونیکی، قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه و مصوبه قانون بودجه سال ۱۳۸۹ اشاره کرد.

از همین رو مرکز ملی شماره گذاری کالا و خدمات ایران اقدام به انعقاد تفاهم نامه های بسیاری با دستگاه های دولتی نمود و همچنین شبکه نمایندگان خود را برای شناسایی انواع کالا و خدمات در سطح کشور گسترش و برای بهبود فرایند شناسایی کالا سیستم های انفورماتیکی متعددی را ایجاد و راه اندازی نمود.

راه اندازی ایران‏کد در دراز مدت موجب شد تا کالاهای بسیاری در سطح کشور شناسایی شوند و این روند باعث ایجاد حقی برای مصرف کنندگان شد تا آنان بتوانند از اصالت کالای تولید شده و یا وارد شده اطمینان حاصل نمایند، همچنین این شناسایی باعث شد تا امر سفارش گذاری در سطح داخلی و تهیه کالا از بیرون از مرزهای جغرافیایی به صورت دقیقتری صورت پذیرفته و از ورود کالاهای ناسازگار با شرایط اختصاصی مصرف کننده در صنایع خرد و کلان جلوگیری به عمل آید.

ایران‏کد موجب شد تا زیرساخت دقیقی برای ایجاد کاتالوگ فنی کالاها ایجاد و به تبع آن توسعه تجارت الکترونیکی با شتاب بیشتری راه را طی نماید. ایجاد چنین حقوقی در سالیان دراز موجب ایجاد تکالیفی هم برای ایران‏کد شده است که نمی توان این تکالیف را با دستور یک شبه محدود و یا حذف نمود.

زیرا که ایجاد بسترهای زیر ساختی در درون کشور علی رغم صرف هزینه های مالی و معنوی بسیار، انرژی عظیمی را نیز به خود جذب می نماید، لذا ممکن است در حین انجام ماموریت های گسترده دولتی، به علت حجم بسیار بالای کارهای زیرساختی، برخی از امور با مشکلاتی نیز مواجه گردد، لذا حذف صورت مسئله در برخورد با اینگونه مسائل غیر منطقی، غیر اصولی و ضرر رسان نیز هست، از اینرو بازنگری در اهداف، نوع عملکرد و اکوسیستم اجرائی می تواند گزینه هایی را پیش روی کارشناسان قرار دهد تا با عنایت به روند اجرایی مسائل، پیشرفت های حاصل شده و همچنین رصد نواقص کار، راه حل هایی را ارائه و یا ایجاد نمایند.

اصولا حذف تاسیسی که قانون موسس آن بوده است، باید به صورت قانونی انجام پذیرد، یعنی وقتی که مقنن دستور ایجاد یک تاسیس حقوقی را می دهد فقط خود او یا یک مقام بالاتر است که می تواند جری تشریفات حذف را ساری سازد. لذا یک مقام وزارتی که در قوه مجریه بوده به چندین علت نمی تواند دستور حذف ایران کد و یا تعدیل ساختن آنرا بدهد، زیرا که اولا قوه مجریه به عنوان دولت، قوه ای مستقل است و همچنین قوه مقننه نیز استقلال کامل دارد، ثانیاً امر مصوب قوه مقننه حکم فرض برای قوه مجریه را داشته و وی ملزم به اجرای مصوبه است، ثالثاً مقام وزارت شانی بالاتر از مقنن را ندارد که بتواند مصوبات آن را تعدیل نماید.

باید توجه داشت که سند راه اندازی خدمات شناسایی کالا و خدمات ایران که امروزه موسوم به ایران‏کد شده است، سندی راهبردی است که برای توسعه و ایجاد بستر های مناسب راه اندازی این پروژه ملی زحمات زیادی کشیده شده است و گزارش های رسمی حاکی از آن است که راه اندازی ایران‏کد، سبب موثری برای بهبود زنجیره تامین و جلوگیری از قاچاق و همچنین عاملی برای بهبود کیفیت کالا و جلوگیری از ورود کالا های بی کیفیت بوده و اتصال و راهبری آن در امور گمرکی، دولتی، استاندارد و بهداشت نوید بخش توسعه‏ای فنآورانه است که موجبات پیشرفت روز افزون کشور می گردد.

لذا موکدا درخواست می گردد تا با عنایت به قوانین موضوعه مصوب مجلس شورای اسلامی، مصوبات هیات محترم دولت و اسناد چشم انداز توسعه کشور و روح قانون اساسی، برای بهبود شرایط توسعه ایران‏کد اقدام گردد و از هر گونه شتابزدگی در تصمیم که موجبات ضرر و زیان های بی شمار و غیر قابل جبران می گردد جلوگیری نموده و شرایط بهبود وضعیت را برای حیات ایران‏کد ایجاد نمایند.

روزنامه فنآوران اطلاعات / ۲۹ مهر ۱۳۹۲

باشگاه خبرنگاران جوان

روز جهانی صلح، روز جهانی آلزایمر!

زمان مطالعه: 2 دقیقه

۲۱ سپتامبر هر ساله از سوی سازمان ملل متحد به نام روز جهانی صلح با هدف به تحقق پیوستن نبود خشونت و جنگ نامگذاری شده است، جالب آنکه این روز جهانی مصادف با رویداد دیگری نیز هست و آن روز جهانی آلزایمر می باشد، هر چند این دو روز به هیچ وجه جنبه اشتراک علمی و نظری ندارد اما امروزه روز می توان آن را به گونه ای به هم مرتبط دانست!

مدعیان جهانی پرپایی صلح در جامعه جهانی، امروزه گویی به آلزایمر دچار شده اند و به طور کلی اهداف بشر دوستانه صلح بین المللی را فراموش کرده اند، انجام اقدامات نظامی جهت برپایی صلح خود نوعی به خشونت انجامیدن صلح منطقه ای و ایجاد جنگ های داخلی و منطقه ایست. ادامه…

حقوقدانان درباره فیلترینگ و حضور دولت در شبکه های اجتماعی می گویند

زمان مطالعه: 2 دقیقه

کارگروه تعیین مصادیق برای بررسی صفحه وزرا در فیس‌بوک صلاحیت ندارد

 

فناوران

… محمدجعفر نعناکار که کارشناس ارشد حقوق بین الملل و حقوق فناوری اطلاعات است با اشاره به ابعاد جدیدی که در زندگی امروز بشر به وجود آمده، گفت: دولتها ابتدا دولتهای شفاهی بودند که مونولوگ داشتند و مردم نیز اجازه هیچگونه اظهارنظر و دیالوگی با دولت نداشتند. اما با گذشت زمان دولتها با کاغذ با مردم ارتباط برقرار کردند و دیوانهای عدالت شکل گرفت. پس از آن به زمانه EGoverment رسیدیم و رابطه دولت و مردم، یک رابطه الکترونیکی شد. سپس در حقوق بین الملل بحث MGoverment یا دولت همراه مطرح شد که نقطه عطفش دیالوگ بین دولت و مردم و شکل گیری فضای مجازی است و حالا امروز دولتها در کاخ های شیشه ای هستند.

نعناکار گفت: گفته می شود که نباید فیلتر را دور زد یا از فیلترشکن و VPN استفاده کرد این در حالی است که VPN از ابزارهای تجارت الکترونیکی است. اما فعالیت در شبکه های اجتماعی جرم نیست. هیچ دادگاهی نیز تا به حال شخصی را به اتهام فعالیت در شبکه های اجتماعی مانند فیسبوک، محکوم نکرده است.

این کارشناس حقوقی گفت: در هر جامعهای امکان وقوع جرم هست، در شبکه های اجتماعی نیز ممکن است جرمی اتفاق بیفتد. باید راهکار اساسی پیدا کرد نه اینکه قوانین جرم زا تدوین کنیم.

وی افزود: حضور در شبکه های اجتماعی جرم نیست و حالا که این مساله زیر سوال رفته باید گفت ما پنج میلیون ایرانی خارج از کشور داریم که مسوولان دولتی مانند وزیر امور خارجه یا ریاست جمهوری باید با آنها ارتباط برقرار کنند. برقراری ارتباط با مردم از طریق این شبکه ها در حقیقت جزو حقوق بشر است و زیرساختی است برای گذار EGoverment به MGoverment.

نعناکار گفت: ایران باید قوانین را در این زمینه بازنگری کرده و قوانین مادر برای شبکه های مجازی تدوین کند.

وی در مورد تدوین قانون شبکه های اجتماعی ایرانی گفت: فلسفه ایجاد شبکه های اجتماعی ارتباط مردم با یکدیگر فارغ از مرزهای جغرافیایی است. اگر قرار باشد شبکه ای راه اندازی کنیم که فقط به ایرانی ها خدمات ارایه دهد، موفق نخواهیم بود. همانطور که شبکه های اجتماعی داخلی اکنون موفق نیستند. تدوین قانون شبکه های اجتماعی داخلی در تناقض با فلسفه شکل گیری شبکه های اجتماعی است.

این کارشناس حقوقی گفت: کارگروه تعیین مصادیق فیلترینگ صلاحیت بررسی حضور وزرا در فیسبوک را ندارد. به نظر می رسد تنها مرجعی که صلاحیت بررسی این موضوع را دارد شورای عالی فضای مجازی و دادگاه است…

شبنم کهن چی

روزنامه فنآوران