هر چه زمان مى‏گذرد و ما را از سال ۱۳۵۷ دورتر مى‏سازد نیاز مان را به یادآورى انقلاب بیشتر مى‏کند. هر روزى که مى‏گذرد از عدّه کسانى که شاهد انقلاب بوده‏اند،کمتر مى‏شود و به عدّه کسانى که انقلاب را ندیده‏اند افزوده می شود.

انقلاب اسلامى چگونه در ایران پیروز شد؟ آیا این انقلاب متکى بر تشکیلات گسترده یک حزب سیاسى بود؟ آیا این انقلاب متکى به یک دولت خارجى بود؟ آیا این انقلاب بهره‏مند از یک سازمان زیرزمینى مسلحانه چریکى یا نظریه‏هاى مارکسیستى مانند حمله جنگل به شهر یا هجوم کشاورزان به شهرها یا فرضاً قیام توده‏هاى کارگر یا پرولتاریا نشأت گرفت؟ و بلاخره آیا یک ثروت بى‏حسابى میان انقلابیون توزیع شد که به کمک آن توانستند انقلاب را به پیروزى برسانند؟ قطعاً هیچ کدام از این موارد نبود.  پیروزی انقلاب اسلامی را می توان  متکی بر سه عامل اصلی زیر دانست.

۱- رهبری واحد

۲- اعتقاد دینی مشترک

۳- وحدت و یکپارچگی امت

انقلاب اسلامى یک  انقلاب فرهنگی است که با یک فکر،  یک ایمان ، یک عقیده و زیر بیرق ولایت فقیه  پیروز گشت یعنى؛ این انقلاب خاستگاه فرهنگى داشت و به همین جهت دشمنان این انقلاب در هر توطئه ای در سی سال گذشته هرگز از تهاجم فرهنگی غافل نبودند و در آستانه سی و یکمین سال آن با هزینه بیشتر و با استحاله شده گان فرهنگی و فریفتگان سیاسی اصل فرهنگ را نشانه گرفته‏اند و دقیقا متوجه شده‏اند که براى مقابله با این انقلاب باید آن فرهنگى که انقلاب را به وجود آورد مقابله کنند واهمیت آسیب‏شناسى فرهنگى انقلاب اسلامى در همین نکته است. خطرى که اینک انقلاب را تهدید مى‏کند، به هیچ وجه کمتر از خطر سال‏هاى اول نیست و ماجرا همان طور که بوده، هست.در آستان فجر پیروزی انقلاب اسلامی باید دانست که وظیفه آحاد امت اسلامی هیچ فرقى نکرده است، تجدید عهد با امام و رهبری، متمسک شدن به ارزش‏هاى اسلامى و یادآورى آن حقایقى که این انقلاب را به پیروزى رسانده است از اهم وظایفی است که نسبت به آنها باید بیش از پیش تکیه کرد تا با اتکا به این ارزش ها در مسیر آرمان های انقلاب گامهای بلند بعدی را برداشت.