مدیران رده دوم سازمان

مدیران عالی بعضی ازشرکتها بدلایل سیاسی و یا جایگاه اقتصادی بعضاْغیر متخصص ولی راهبردی انتخاب می شوند لکن انتصاب در لایه های زیرین با این روش خبطی نابخشودنی است .مدیران رده دوم که میتواند شامل معاونین یک وزیر ، یک سازمان و یا یک شرکت باشد باید از این قاعده مستثنی بمانند. معاونین اشاره شده باید درپست های انتصابی ، دارای تبحر، تخصص و تسلط کافی باشند تا سازمان و یا شرکت را به اهداف تعیین شده نزدیک نمایند. غیر متخصص بودن این افراد بعضا” بازیچه ای است در دست مدیران میانی که در شرایط مختلف بدلیل عدم تسلط این معاونین احتمال منحرف کردنشان دور از انتظار نخواهد بود. ناآشنایی آنها به تخصص سپرده شده قطعا” دستخوش یک سری ناکارآمدی های عملی است که قابل توجیه و دفاع نخواهد بود. روسای سازمانها و شرکتها باید از معاونین خود بخواهند تا در حوزه معاونتی خود گزارش کار و یا عملکرد ارائه نمایند و از تحلیل و ورود به حوزه وظایف دیگر معاونت ها خودداری کنند. باید این گزارش ها کاملا تخصصی و در حوزه تعریف شده کاری باشد و از دیگران هم خواسته شود عملکرد آنها را نقد کرده و ابراز نظر نمایند تا تسلط معاون و یا مدیر ارشد در حوزه واگذار شده معلوم گردد. این روش کمک می کند تا در صورت اجبار به حفظ این اشخاص ، آنها را مجاب به ارتقاء سطح دانش تخصصی کرده و دیگرآنکه حوزه تخصصی خود را بیشتر بشناسد.

عبدالکریم نعناکار