۲۱ سپتامبر هر ساله از سوی سازمان ملل متحد به نام روز جهانی صلح با هدف به تحقق پیوستن نبود خشونت و جنگ نامگذاری شده است، جالب آنکه این روز جهانی مصادف با رویداد دیگری نیز هست و آن روز جهانی آلزایمر می باشد، هر چند این دو روز به هیچ وجه جنبه اشتراک علمی و نظری ندارد اما امروزه روز می توان آن را به گونه ای به هم مرتبط دانست!

مدعیان جهانی پرپایی صلح در جامعه جهانی، امروزه گویی به آلزایمر دچار شده اند و به طور کلی اهداف بشر دوستانه صلح بین المللی را فراموش کرده اند، انجام اقدامات نظامی جهت برپایی صلح خود نوعی به خشونت انجامیدن صلح منطقه ای و ایجاد جنگ های داخلی و منطقه ایست.

جهانِ متمدنِ هزاره سومِ فرهنگ محورِ مسلح به فنآوری های جلو رونده نیز نتوانسته است امنیت و صلح جهانی را برپا، حفظ و یا تضمین نماید، به گونه ای که طبق گزارشات رسمی سازمان های بین المللی صلح جویانه و ضد جنگ، امروزه در بیش از ۲۰ کشور جهان خشونت و جنگ در جریان بوده و حتی نمی توان آینده ای را در جهت به نتیجه رسیدن صلح و آتش بس برای آنان پیش بینی نمود.

توسعه علوم انسانی و در رأس آنان حقوق بین الملل به علت امتزاج آن با مبانی انسان محور و نه خدا محور خود باعث علتی برای برافروخته شدن جنگ شده است، نبود عدالت در ساختار سازمان ملل متحد جهت تصمیم گیری های کلان، گره خوردن سرنوشت برخی از انسانها با منافع دولت های بیگانه و همچنین ضمانت نداشتن اجرای برخی از اعمال حقوقی، دوری جوامع از مبانی اصولی الهی و خود محوری برخی از اشخاص مطرح بین المللی نیز علتی برای عدم وجود صلح و امنیت بین المللی در جهان کنونی است.

از اینرو به نظر می رسد جهت ایجاد صلح و امنیت بین المللی راهی جز بازنگری در اصول و مبانی حقوقی وجود نداشته و برای رسیدن به این هدف بالای انسانی باید حقوقدانان متکی به ارزش های الهی ورود نمایند. تدوین اصول و مبانی حقوق بین الملل متکی به مبانی خدا محور و به کار گیری این نظریه ها در جوامع آکادمیک و به بحث گذاردن آنها در جلسات علمی ملی و بین المللی می تواند منتج به  راه کاری نظری – عملی برای حصول به این نتیجه عالی و مورد هدف جامعه جهانی گردد. انشاءالله

خبرگزاری باشگاه خبرنگاران